گاهی اوقات اجازه دادن و قبول کردن احساسات سخته و شجاعت می‌خواد... یکی از اون احساسات دلتنگیه... کم پیش میاد قبولش کنم و اعتراف کنم که دلم تنگ شده...

دلم برای بغل های آرامش بخشت تنگ شده... برای اون حس سبکی و بیخیالی کوتاه... برای همه چیز هایی که میشد از دید خوب نگاهشون کرد...

بفرما قبول کردم و میرم که ادامه کارهام رو انجام بدم:)